عجب صبری توداری ایدل من...

بدل کینه نداری ایدل من...

بدیدی چهره ی بی چهره گی را...

بدنیادم نیاری ایدل من...

عجب باری کشیدی ایدل من...

به هرراهی دویدی ایدل من...

دراین گستردگی ی پهنه ی خاک...

وفادیدی ندیدی ایدل من...

ببینی بینوائی ایدل من...

دوباره بی وفائی ایدل من...

غربیی بی صدائی ایدل من...

به چشم گریه نمائی ایدل من...

به ریسمان که بندی ایدل من...

به غیرش دل نبندی ایدل من...

تمام لحظه های عمرخودرا...

بجنگی و بخندی ایدل من.......

اگه دوست داشتی منواینجوری ازارنمیدادی...

زیراماج بدیهابه سردارنمیدادی...

اگه دوست داشتی منورهانمیکردی توغربت...

پنجره های امیدونمی بستی همه مدت...

اگه دوست داشتی منوسرمیزدی به خونه ام...

میشدی مهمون خاکی ی دل دیونه ام...

اگه دوست داشتی منوصفامیکردی وقتی بودم...

لحظه های شادی و رقم میزدی باوجودم....

اگه دوست داشتی منودوست میشدی بادل من...

صداقت رومی اوردی میشدی توگل من.........

شب نشین خلوت میخانه ام...

عاشقم من عاشقی دیوانه ام...

ساقیاامشب نبندمیخانه را...

دل به قیمت میخردپیمانه ام...

من به عشقت اینک اینجاامدم...

دیگران ماندندوتنهاامدم...

ازفراقت سرزمین عشق سوخت...

باامیدوارزوهاامدم...

من خمارجام لبریزتوئم...

عاشق عطردل انگیزتوئم...

ساقیادیوانه راسیراب کن...

تشنه ی شهدشکرریزتوئم...........

فراموش گشته ای یاران کجایند...

همه یک یک کناری بی صدایند...

اگرامروزتنهاوغریبی...

وطن خواهان گرفتاربلایند...

همه انهاکه ایرانی نبودند...

برای خاریت یاری نمودند...

دگرباتوندارنداشنائی...

دربی حرمتیهاراگشودند...

وطن یاران برایت رنج بردند...

بمانندکریمان رادمردند...

همه بایادایام گذشته...

بدان بادردهایت دردمندند...

وطن ایرانیان پریاددارند...

شجاعانش نشان ازماددارند...

اگریکجاعلم افتاده ازدست...

هزاران پرچم وفریاددارند.......

رواج اندیشه ی سالم و مفیددرجوامع عقب نگاهداشته شده ازلحاظ فرهنگی بسیاردشواراست.چون ساختارقدرت دراینگونه جوامع بصورتی است که سیاستهای کلان ازجانب قدرتهای پنهان طراحی وهدایت میگردد.وانها هیچگاه اجازه ی تولدبه اندیشه ای که باعث رشدوشکوفائی میشودرانمیدهندولذاهمه بایددریک محیط بسته پرورش یابندودریک چارچوب حرکت کنند.من میتوانم راه رسیدن به استقلال واقعی رابیان کنم.ولی نمی توانم به زورکسی رامجبوربه حرکت دران کنم.من میتوانم تمامی مشکلات اساسی وریشه ای راکه باعث عقب ماندن ملتی که دارای هزاران سال تمدن میباشدرابازگوکنم ولی نمی توانم باسرنیزه کسی راواداربه رفع انهانمایم.تاملتی خودنخواهدکه میتواندباخودباوری واحیا کردن اصالت وهویت خویش به ان چیزی که تابحال استحقاقش راداشته دست یابدهرگونه سروصداوجنجالی بیفایده میباشد.....

صعودجمعه بیستم اسفنددرردیف صعودهای بیادماندنی قرارگرفت.شرایطی هیجان انگیزوقشنگ حضورمه درتمام مدت صعودکه قدرت دیدراکاهش میدادباران.برف وتکرک وبوران شدید.توچال هرچقدرسروصدایت بیشترمیشودچذابترمیگردی ورسیدن بتو زیباترمیشود...

توچال ای نغمه ی زیبای دنیا...

توچال ای قله ی دیوانه ی ما...

تورابابادهایت می شناسیم...

به بوران وصدایت می شناسیم...

تمام لحظه هایت اسمانیست...

به چهره رنگهایت جاودانیست...

چنان بررویمان یخ میگذاری...

که ازمایک مجسمه دراری...

من ویاران تودیوانگانیم...

همه خانه بدوشان جهانیم...

برای دیدنت سرمی سپاریم...

سرخودرابه خاکت میگذاریم...

منم هم خون توفرزندایران...

شجاعانی که معروفندبه شیران...

به مثل تندرندغرش مهیبند...

چوکوههاسرببالاونجیبند...

همه یکدل به جنگ خصم میرند...

زکس باکی ندارندچون دلیرند...

همیشه خصلتشان این چنین است...

چودشمن حمله کردنعشش زمین است...

چوفرزندوطن گردندببالند...

خداچویندوغیراونبالند...

برای وحدت وحفظ همه خاک...

همه سرمیدهندبانیت پاک...

باسلام ودرودی بی پایان...

پیشاپیش عیدنوروزباستانی رابه ایرانیان عزیزتبریک میگویم امیدوارم سالی سرشارازسلامتی وشادابی داشته باشید...

بازبهارامدوسبزه وگل...

نغمه وشوروحال وعشق بلبل...

مستی دل امدوحرف ساقی...

ساغرومی امدوجام وباقی...

مخمل سبزش بشودهرهزار...

زنده کندمرده ی هربوته زار...

بادبهاری بوزددرچمن...

عشوه ی گلهاشده دشت ودمن...

چتراقاقی روی گیسوی بید...

پرده ی سبزینه ی عفت کشید...

ولوله ای درهمه جاپرشده...

خاک زمین هروجبش درشده...

هرورقش نقش خدائی زند..

.نی لبکش سازرهائی زند........

سلام برتوچال...درودبردماوند...سلام برعلم کوه...درودبرسبلان...سلام برقله های ایران...درودبرقله های جهان...سلام برازادی...درودبرانسانیت......ماهم نفس بادصبائیم خداباماهست...زیباصفتان بی ریائیم خداباماهست...درعالم عاشقی نترسیم زکس...حیران بزرگی ی خدائیم خداباماهست...باقلبی لبریزازعشق بخداوافریده های اوشش سال صعودپی درپی به قله توچال قلب تهران راکه ازاخرین جمعه بهمن ماه سال ۸۳اغازگردیده...سال ۸۴...۸۵...۸۶...۸۷...۸۸...۸۹...راهدیه میکنم به همه خوبان...سپاسگزازم ازروح بزرگ کوهستانهاوقله توچال که تحت هرشرایطی مراپذیرفت ممنون از افریدگارعشق که مرامحافظت کردوبه من انرژی داد.........

یادگذشته هامون...

 محبت وصفامون...

عشقهای ازته دل...

یکرنگی ی دلامون...

باهم بودیم مهربون...

چون ابی ی اسمون...

قصه های جورواجور...

بودوردلب وزبون...

قصه ی ماه وپری...

خروس کاکل زری...

نغمه ولب خونی ی ...

قناری ی فرفری...

دلهارومحکم میکرد...

جدائیهاکم میکرد...

سرهاروبرای شکر...

روی زمین خم میکرد...

ولی حالااین روزها...

دلهاشدازهم جدا...

گشتیم باهم غریبه...

همه شدیم بی وفا...

نداریهابهم زد..

به هرخانه ای غم زد...

نشست روی طاقچه ها...

بدیهارورقم زد...

درمهربونی بست...

دلهاروازهم گسست...

پرده هاروپاره کرد...

حجب وحیاروشکست...

کاشکی بیادانروزها...

روزهای خوب خدا...

بازم بشیم صمیمی...

خنده بیادرولبها.........

ماهی ی نیمه جانی راکه درخانه بودبه قصدزندگی ی دوباره به حوض پارک خیابان شریعتی جنب فروشگاه ۱۱۵ ارتش انداختم.ماهی ی بی رمق بایک اب شش نفس میکشیدودرکنارحوض بدون حرکت افتاده بود.جریان مداوم اب بدن بی حالش رااین طرف وان طرف هدایت میکردناامیدانه به اونگاه میکردم وباخودمی گفتم اینجاراترک نمی کنم تاهمبازی شدن اورابادیگرماهیهای حوض ببینم.ناگهان بادتندی شروع به وزیدن نمودامواج لطیف و ملایم اب شوخی ی اب رابااب وموج راباموج نشان میدادشوروشعفی شکوهمنددرداخل حوض برپابود.تمام سطح اب رالرزشی فربخش احاطه کرده بودسرعت بادهرلحظه بیشترمیشد.بصورتی که قدرت دیدراازمن گرفته بودولی چشم ازماهی ی نیمه جان برنمی داشتم.دراین هنگام یک ماهی که ازماهیهای دیگرگنجکاوتربودبه کنارحوض امدوبادهانش به بدن ماهی زدورفت بعدازمدتی کوتاه صدهاماهی بسمت اوامدندودورش حلقه ای باشکوه زدند.لحظاتی شورانگیزوزیبادرجریان بودحس عجیبی تمام وجودم رالبریزکرده بود.حضورفرخنده وشگفت اوری رااحساس میکردم وتنهاجمله ای که برلبم جاری بودجمله ی ببریدش..ببریدش ..به عمق اب بودوقطره اشکی که ازچشمانم جاری شد.هرلحظه حلقه ی ماهیهاتنگ ترمیشدودریک هجوم دست جمعی ناگهان ماهی ی نیمه جان که گوئی هیچگاه خسته وبی حال نبوده به سرعت خودرابه وسط حوض ونهایتاگودال اب رساند.بعداز سپری شدن ثانیه هاوگذشتن دقیقه ها جزارامش اب شادی ونشاط ماهیهای حوض وزندگی ی دوباره ی ماهی ی نجات یافته چیزی دیده نمیشد.......

بهارهدیه ی ممتازخدابه انهائیست که زمستان راپشت سرگذاشتندتارازشگفتن زیبائیهارادرجشن بزرگ طبیعت ببینند...

عهدکردم که بنوشم می ومستی بکنم...

وندراین جشن بزرگ باده پرستی بکنم...

عهدکردم که دگرنگذرم ازکوچه غم...

دست دردست بهارخنده ی هستی بکنم...

بیائیدشهرفرنگ و ببینید...

سینمائی رنگارنگ و ببینید...

بیائید بازی و جنگ و ببینید...

مدعیهای زرنگ و ببینید....

ببینیدتوقصرچه غوغائی شده...

همه جاش بازی و بلوائی شده...

همه درفکر خطا و جنجالند....

فکرجمع کردن ثروت و مالند...

بیائید مردم دنیا ببینید....

انسانیت گشته حاشا ببینید...

ببینیدتوقصردیگه انسانی نیست...

مردی و محبت و وجدانی نیست...

ساده بودن خنده داره ببینید...

خوب بودن فایده نداره ببینید....

بیائید قصر قشنگ ببینید....

آدمای شوخ و شنگ و ببینید....

بیائید شعبده بازی ببینید...

شهر بی قانون و قاضی ببینید...

اهالی تا همگی عاقل نشید...

باهوش و با خرد و با دل نشید...

خیمه شب بازی و بازی و می مونه...

بی هنر از خود راضی می مونه...

میتوانیدازتمام دوران جوانی ولحظات شادی بخش ان جدایم سازید...

میتوانیدازکلیه ی ازادیهای اجتماعی وامتیازات ان محرومم گردانید...

میتوانیدجنجال براه اندازیدوعوام رادرحلقه ی جادوئی ی خودببازی بگیریدوازخوشی قهقهه سردهید...

میتوانیداهنگ مداوم غم و غصه رادرهرکجاکه دوست داریدبرپاکنیدوصدایش رابگوش همه برسانید...

میتوانیددرازمایشگاه بزرگ استعدادکشی ومجسمه سازی خودنابودی اندیشه و اخلاق انسانی راطراحی نمائید...

میتوانیدقانون رابه مسخره بگیریدوعدالت رابه داربکشید...

ولی مطمئن باشیدهیچگاه نمیتوانیدعشق و احساسم رابگیریدواراده ام رابشکنیدعشق واحساسی که فقط به یک مسیرویک هدف شوق پروازداردوان ازادی ی انسان ستمدیده وزنج کشیده ازبندبردگی وتحقق انسانیت درسرتاسرجهان هستی.....

سلام برازادی...درودبرانسانیت...